Ηρεμία και σωστή επιλογή...

Η ήττα μαζί με την απογοητευτική εμφάνιση της Νίκης Βόλου στα Μέγαρα, έφεραν... τριγμούς.
Το "κυανόλευκο" οικοδόμημα έδειξε σημάδια κατάρρευσης, τα οποία όχι μόνο θορύβησαν τον Ανδρέα Πάτση -  ιδιοκτήτη του -  αλλά τον τρόμαξαν!



Δεν πρόλαβε να τελειώσει καλά - καλά το χθεσινό ματς στα Μέγαρα και πριν η αποστολή ανέβει στο λεωφορείο για το "πικρό" όσο και δύσκολο ταξίδι της επιστροφής στον Βόλο, ακούστηκαν τα μαντάτα: Πρόστιμο 30.000 (!!!) ευρώ στους παίκτες και διακοπή της συνεργασίας με τον "δάσκαλο" Περικλή Αμανατίδη!
Αποφασισμένος ο Ανδρέας Πάτσης να υπερασπίσει την επένδυσή του, δεν άφησε περιθώρια σε κανέναν, δεν έδωσε άλλη μία ευκαιρία , θέλοντας όχι μόνο να ταρακουνήσει τα υπερβολικά "ήρεμα νερά" στο ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά και να πάρει δραστικά μέτρα...
Όχι ημίμετρα, αλλά - το τονίζω αυτό - μέτρα.
Προσωπικά πιστεύω ότι τον "δάσκαλο" Περικλή, τον "έφαγαν", τον "καταβρόχθισαν" κυριολεκτικά αυτά τα... "ήρεμα νερά".

                    Το τραπέζι του πινγκ - πονγκ στο οποίο έγινε η Συνέντευξη Τύπου στα Μέγαρα...

Πολύ ηρεμία στην ομάδα ρε παιδιά, πάρα πολύ, τόσο πολύ που οι παίκτες αποκοιμήθηκαν και τα θεωρούσαν όλα δεδομένα!
Όχι ρε μάγκες, δεν είναι έτσι τα πράγματα...
Χάνεται νίκη μέσα από τα χέρια σας στο Πανθεσσαλικό με τον Απόλλων Αθηνών στην εκπνοή και δεν ακούτε το "καμπανάκι" που χτύπησε.
Στην Κατερίνη, ο τρόπος που χάσατε το ματσάκι ήταν τουλάχιστον τραγελαφικός και το "καμπανάκι"μετατράπηκε σε ..."καμπάνα".
Η νίκη στο 94' κόντρα στον Ηρακλή απλά έδωσε μια παράταση ζωής κατά κάποιο τρόπο, η οποία στάθηκε αιτία να παρθεί το αποτέλεσμα που μας κοίμισε όλους στην Λέσβο.
Το "μαγικό" 0-2 επί της Καλλονής, μας ανέβασε όλους στους επτά ουρανούς, αλλά... έχει ο καιρός γυρίσματα και να τα αποτελέσματα: Η ήττα στο Πανθεσσαλικό από την Καβάλα, ήταν ο προάγγελος του κακού.
Οι δύο απανωτές εκτός έδρας προκρίσεις, με αποκορύφωμα αυτή στα Γιαννιτσά, ανάγκασε τον "δάσκαλο" να δηλώσει ότι μία "ίωση" ήταν και πέρασε...
Δυστυχώς όμως για τον ίδιο και πολύ περισσότερο για την ομάδα φυσικά, δεν ήταν μία απλή "ίωση" που πέρασε.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, πολύ πιο σοβαρό και το ξέρουν μόνο αυτοί που είναι μέσα στα αποδυτήρια, στην καρδιά της ομάδας.
Ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αυτό είναι ηλίου φαεινότερον!
Ποιος ή ποιοι το δημιουργούν, αν έφταιγε γι' αυτό ο "δάσκαλος" Περικλής ή οι "βεντέτες" της ομάδας που στην πλειοψηφία τους, δεν την έχουν βοηθήσει ακόμα, αυτό το γνωρίζουν οι εκ των... έσω!
Εγώ και όλοι εμείς που βλέπουμε τα πράγματα απ' έξω, απλά εισπράττουμε τα αποτελέσματα που δεν είναι αυτά που θα έπρεπε.
Δεν μπορεί να χάνεις από τον Πιερικό, απ' αυτόν τον κακό Πιερικό του Γκουλή (έφυγε κι αυτός...).
Δεν γίνεται να χάνεις από τα Μέγαρα που δεν είχαν νίκη στο πρωτάθλημα και ούτε τραπέζι για συνέντευξη Τύπου (έγινε σε τραπέζι του πινγκ - πονγκ!!!!).
Δεν είναι νορμάλ να κερδίζεις για πλάκα την Καλλονή στην έδρα της, τα Γιαννιτσά επίσης στην έδρα τους, ας μην ξεχνάμε και την μεγαλειώδη νίκη της πρεμιέρας στα Ψαχνά και να χάνεις από ποιον ρε παιδιά; Από τον Βύζαντα, που και ισοπαλία να μας έπαιρνε, ακόμα ο Θύμιος ο Γεωργούλης θα πανηγύριζε!
Δεν είναι έτσι τα πράγματα...
Το λάθος ή τα λάθη, δεν ανήκουν βέβαια μόνο στους παίκτες ή στο τεχνικό τιμ.
Η διοίκηση της ΠΑΕ δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Μία Α.Ε. δεν διοικείται από το τηλέφωνο, ούτε εξ' αποστάσεως.
Η ομάδα πάσχει στα αποδυτήρια, η αλλαγή αρχηγού δεν λύνει το πρόβλημα, ενώ η έλλειψη ενός πραγματικού Γενικού Αρχηγού, είναι κάτι περισσότερο από οφθαλμοφανείς.
Δεν φτάνουν δηλαδή μόνο τα "ονόματα" για να γίνει μία ομάδα. Ούτε και τα λεφτά από μόνα τους είναι ικανά να φέρουν την ευτυχία...
Μέσα από αυτή εδώ την στήλη διαβάσατε για την "υπερομάδα" της Νίκης, γιατί ναι, η Νίκη έπαιξε ως υπερομάδα!
Έχει όλες τις ικανότητες να παίξει φανταστικό ποδόσφαιρο, ελκυστικό και ταυτόχρονα ουσίας.
Τι στράβωσε όμως στην πορεία και φτάσαμε στο σημείο να χάσουμε στα Μέγαρα;
Οπωσδήποτε η συγκεκριμένη ήττα ήταν η αφορμή. Κάτι άλλο θα είχε προκύψει, το οποίο το γνωρίζει μόνο ο πρόεδρος, οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία....
Τώρα πρέπει όλοι να ηρεμήσουν, ο πρόεδρος να κάνει την σωστή επιλογή και η μηχανή να πάρει ξανά μπροστά και να μην σταματήσει ποτέ ως το τέλος.
Και όπου φτάσουμε, όσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε...
Και κάτι ακόμα: Τις απαιτήσεις του κόσμου, όποιες και να είναι αυτές, κάποιοι τις δημιούργησαν...