Οι "άθλιοι" του... Ταύρου

Το σκηνικό ήταν καταθλιπτικό... Η ατμόσφαιρα πριν από το ματς, στο "γήπεδο" και στις πέριξ περιοχές του Ταύρου παρακμιακή!
Από τις πλέον υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας ο Ταύρος, δεν ήταν δυνατόν οι κάτοικοί του, να διαφέρουν από το όλο σκηνικό παρακμής και ντροπής ταυτόχρονα.  
Οι λυόμενες μεταλλικές εξέδρες, ο κάκιστος αγωνιστικός χώρος, οι λιγοστοί "γραφικοί" φίλοι των γηπεδούχων και κάποιοι αθίγγανοι θερμόαιμοι, έκαναν σχεδόν αποπνικτική την ατμόσφαιρα, που σε συνδυασμό με την βροχή, έκανε απωθητική την ημέρα στον Ταύρο...
Όλα αυτά ως που πάτησε τον αγωνιστικό χώρο η Νίκη για το καθιερωμένο ζέσταμα!

"Τι με νοιάζει..." είπα και τα μάτια μου στράφηκαν αποκλειστικά επάνω στους μάγκες με τα μπλε!
Όλα άλλαξαν - μέχρι και ήλιος βγήκε - όταν η εξέδρα (αυτή η λυόμενη) γέμισε από κόσμο, από κόσμο παθιασμένο, "τρελό" με την ομάδα του, "άρρωστο" με την Νικάρα...
Ο θαυμαστός κόσμος της Νίκης έκανε την μεγαλύτερη και περισσότερο έντονη παρουσία στο καταθλιπτικό αυτό γήπεδο, που έζησε μοναδικές στιγμές.
"Τρελαίνομαι Νικάρα μου... αρρωσταίνω μόνο με την ιδέα και το μεγαλείο σου" σκέφτηκα και χάζευα τον κόσμο μας, τον υπέροχο αυτόν κόσμο που εδώ και χρόνια ζει και αναπνέει για την ομάδα αυτή!
Από την άλλη πλευρά το γνωστό μουντό σκηνικό: Γραφικοί, αθίγγανοι, διάφοροι περίεργοι τύποι, που δεν είχαν που να ξοδέψουν την ώρα τους και αποφάσισαν να πάνε γήπεδο...
Τα μεγάφωνα του γηπέδου τα οποία και θύμιζαν "τρανζίστορ" με τον ήχο τους, καλωσόρισαν τον κόσμο μας, όπως και την ομάδα μας.
Τα λουλούδια των παικτών των γηπεδούχων στους οπαδούς μας και το αντίθετο, των παικτών μας δηλαδή προς τους αθίγγανους του Φωστήρα, ήταν ένα καλό σημάδι, ένα φως πολιτισμού στο καταθλιπτικό εκείνο μέρος...
Με την έναρξη του αγώνα, οι ιθαγενείς του Ταύρου έδειξαν νωρίς - νωρίς το ποιοι πραγματικά είναι!
Μόνο βρισιές άκουγα απ΄ αυτούς, που φυσικά και αγνοούν τα στοιχειώδεις γύρω από το ποδόσφαιρο...
Δεν είχα και πολλές απαιτήσεις από δαύτους.
Βρισιές, απειλές, φτυσίματα, μπουκάλια, προπηλακισμοί, όλα αυτά σε έναν - δύο ανθρώπους!
Στόχος τους ο πρόεδρός μας Ανδρέας Πάτσης και η συνοδεία του.
Ο λόγος; Μα έβαλε γκολ η Νίκη!
Τι ποιο απλό;
Πολιτισμένα πράγματα, έτσι;
Στο Πανθεσσαλικό δηλαδή με τα Χανιά για παράδειγμα, έπρεπε να γκρεμιστεί το στάδιο με όλα αυτά που έκαναν οι διαιτητές στην ομάδα μας...
Όχι όμως, καλώς το στάδιο δεν γκρεμίστηκε.
Καλώς η διοίκηση της ΠΑΕ δεξιώθηκε στην περσινή περίοδο τους Λαρισαίους δημοσιογράφους, οι οποίοι στο ματς του β΄ γύρου στο "arena" έγιναν "λαγοί" και άφησαν στην βορά των μανιασμένων "αγρίων" τους Νικιώτες δημοσιογράφους, όσο για την επίσημη ΠΑΕ ΑΕΛ; Τρέχα γύρευε...
Το ίδιο ισχύει και για τον επίσημο Φωστήρα, αλήθεια που ήταν η διοίκησή του;
Που ήταν ο πρόεδρός του, να υποδεχτεί τον πρόεδρό μας;
Η Νίκη έχει αλλάξει επίπεδο σε όλους τους τομείς!
Σε διοικητικό επίπεδο, σε αγωνιστικό, στο οπαδικό της κίνημα, στους απλούς και αγνούς φιλάθλους της.
Παντού...
Γι΄ αυτό και οδηγεί την κούρσα των play off!
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα...
Με τον ερχομό του Ανδρέα Πάτση στην Νικάρα, έχει περάσει πλέον η φιλοσοφία του ίδιου του προέδρου:  "Να ψηλώσουν οι άλλοι, δεν θα χαμηλώσουμε εμείς..." έχει δηλώσει επανειλημμένα ο πρόεδρός μας, που στον Ταύρο είδε την ομάδα του να παλεύει και να μένει όρθια, μα πάνω απ΄ όλα στην κορυφή της βαθμολογίας.
Και ο πρόεδρός μας το είπε από το καλοκαίρι: "Θέλω την 1η θέση!!!"...
Τυχαίο;

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ