Σιγά μην κλάψω... σιγά μην φοβηθώ!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά και διάφορα σήμερα, θα μπορούσα να βρίσω, να παρακαλέσω (δεν είναι κακό...), να αναθεματίσω, να κριτικάρω, να ακυρώσω, να αναπολήσω, να ευχηθώ, θα μπορούσα, πολλά θα μπορούσα.
Τίποτα όμως απ΄ όλα αυτά δεν έκανα...
Θυμήθηκα ένα τραγούδι - σταθμό τουλάχιστον για μένα προσωπικά και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Τα λόγια του είναι αυτά που από τότε που τα σιγοτραγούδησα, με ηρεμούσαν και μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω ότι κι αν έκανα!
Την ίδια δύναμη θέλω να έχω και τώρα, θέλω να την έχει όλη η οικογένεια...
Από τον πρόεδρό μου, ως και μένα, τον τελευταίο πιστό της! 





"Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ’ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ".